Στο γιατρό για αλλαγή φύλου - Απόσπασμα και φωτογραφίες από το σπάνιο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Μίστερ Εθνικά Μπούτια "Πιστοποιητικό Αγνότητας"

Το βιβλίο αυτό δεν υπάρχει πια, έχει εξαντληθεί, αν το βρει κανένας ας μας το πει, γιατί το θέλω για δωράκια
Στο γιατρό για αλλαγή φύλου
Ο κύριος είναι επώνυμος εφοπλιστής, γνώριμος του Τυπάλδου. Με πλησιάζει στέλνοντας μου ένα κασπό μοβ ορχιδέες και μια κάρτα. «Αυτό» μόνο ο Τυπάλδος το ήξερε. Τον παίρνω στο τηλέφωνο να τον ευχαριστήσω για την όμορφη αυτή χειρονομία και πιο πολύ για να τον γνωρίσω και να μάθω πού με γνώρισε και τι θέλει, πώς γνωρίζει για τα λουλούδια που μου αρέσουν πιο πολύ. Μετά από 10 γραμματείς και φαρισαίους στο τηλέφωνο μου τον δίνουν. «Γιώργος που έλαβε τις ορχιδέες» του λέω. - «Σε ευχαριστώ που με πήρες. Πότε μπορείς να βγούμε να φάμε»; Το παίζω λίγο. - «Σε 5 ημέρες, έχω πολλές δουλειές» προφασίζομαι. «Θα σε πάρω εγώ» μου απαντά. Την πέμπτη ημέρα μου τηλεφωνεί. «Μα μου είχες πει σε 5 ημέρες και μου φάνηκε χρόνος. Σε παρακαλώ, θα κάνω τα πάντα για να μην πλήξεις και να περάσουμε ευχάριστα». Μια φορά ακόμη η ευγένεια του κυρίου με τουμπάρει. - «Θα έλθω στις 9 το βράδυ να σε πάρω». Εννέα παρά πέντε χτυπά το κουδούνι. Ευγενέστατος με καλησπερίζει, μου προσφέρει μια τούρτα. Σε λίγο βρίσκομαι στο Λαγονήσι σε ένα καταπληκτικό ρέστοραν. Τελειώνοντας το δείπνο με ρωτά τι μουσική θέλω να πάμε να ακούσουμε. «Ευχαριστώ» του λέω ευγενικά, «πρέπει να γυρίσω σπίτι. Οι γονείς μου θα ανησυχούν». Τον καληνυχτίζω υποσχόμενος ότι θα του τηλεφωνήσω σε δυο ημέρες. Την άλλη ημέρα μια γλάστρα γαρδένιες και ένα κόσμημα από τον κύριο. Άρχισα να τσιμπώ, παρόλο που με περνούσε 40 χρόνια.
- Γεια σου, του λέω παίρνοντας τον στο τηλέφωνο, σε τρεις ώρες πέρασε να με πάρεις. Τότε σε παίρνανε και σε γύριζαν σπίτι, δεν είναι όπως τώρα. Αυτές ήταν εποχές. Στο μοτίβο αυτό πέρασαν τρεις μήνες, δεν μπορούσα να το παίξω άλλο. Έπρεπε να κάνουμε έρωτα. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Με πάει στο Κάραβελ, in την εποχή εκείνη, πίνουμε το ποτό μας στο μπαρ και παίρνει τα κλειδιά για το δωμάτιο, κρατούσε και μια τσάντα μαζί του. Γδύνομαι και πέφτω στο κρεβάτι. Από τη μια η χλιδή του δωματίου κι από την άλλη οι πατσές του γέροντα καψούρη. Και να ήταν μόνο αυτό; «πάρε την τσάντα, φόρεσε αυτά που είναι μέσα και έλα», μου λέει ευγενικά. Γεμάτος περιέργεια ανοίγω την τσάντα και τι να δω; Κυλοτάκι μαύρο, σουτιέν μαύρο, ζαρτιέρες και μια κόκκινη αραχνοΰφαντη ρόμπα. Με δυσκολία τα φοράω και ο κύριος τρελαίνεται. Το δωράκι του 30 χιλιάδες, τότε ο μισθός μου στον ΟΤΕ εις διπλούν. Αυτό με βόλευε εμένα. Σε λίγους μήνες μου λέει σοβαρά: «Το αποφάσισα, θα γίνεις η γυναίκα μου και θα σε παντρευτώ, ένα καράβι θα είναι το γαμήλιο δώρο σου». Πετάγομαι νομίζοντας ότι κάτι έπαθε. «Τι είναι όλα αυτά που μου λες;» εκείνος συνεχίζει «αύριο' έχω μιλήσει με το γιατρό που κάνει εγχειρήσεις με τέλεια αποτελέσματα». Δεν κατάλαβα καλά και του λέω: «σου είπα χριστιανέ μου ότι έχω κάτι για να χειρουργηθώ;» - «Γι' αυτό θα την κάνουμε την εγχείρηση, για να έχεις αυτό που δεν έχεις, το μουνάκι. Θα αλλάξεις και επίσημα όλα τα χαρτιά σου, ταυτότητα, διαβατήριο κ.λ.π και θα μπορώ να ζήσω μαζί σου μόνιμα για πάντα! Πάρε 40 χιλιάδες για χαρτζιλίκι».
Από υποχρέωση πηγαίνω στο γιατρό. Το ραντεβού το πρώτο. Μας δέχεται ο γιατρός. Με κοιτά από τα παπούτσια και τελειώνει στο κεφάλι. «Αυτό το πλάσμα θέλεις να το χειρουργήσω; Εγώ αδυνατώ. Θα κάνεις έγκλημα, αυτό είναι μια χαρά αγοράκι. Δεν το αναλαμβάνω, ίσως κάποιος άλλος».
Δεν κατάλαβα γιατί ο γιατρός δεν συμφώνησε να μου κάνει την εγχείρηση. Τα χρήματα ήταν πολλά και το κυριότερο, ήταν η δουλειά του. Τον ρωτώ από περιέργεια: «γιατί γιατρέ όχι σε μένα; Δεν είμαι όμορφος για να γίνω γυναίκα;» Πετάγεται από την καρέκλα και μου απαντά: «Τουναντίον, είσαι πολύ ωραίο αγόρι και ευγενικό και καλοσυνάτο. Όσο για θηλυκό, θα ήταν τέλεια η επιτυχία. Σκέτος πειρασμός». Και αρχίζει να μου εξηγεί τα υπέρ και τα κατά της αλλαγής φύλου. Πάντα ήθελα να κάνω οικογένεια στη ζωή μου και στόχος μου να το προσπαθήσω. Πολλά παιδιά με τη δική μου ιδιαιτερότητα έκαναν οικογένεια και μάλιστα πιο σωστή από τους νορμάλ, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω. Στους γκέι δύσκολα το παιδί τους θα ξεφύγει, γιατί ο γκέι έχει περάσει πολλά δύσκολα στάδια και έχει φάει πολλά χαστούκια στη ζωή του. Έχει μάθει πια να αναγνωρίζει τις λούμπες πριν αυτές γίνουν πραγματικότητα. Ο απλός κόσμος, εκείνη η μερίδα του κόσμου που πιστεύει ότι αυτά είναι προβλήματα των άλλων και ποτέ δεν θα συμβούν σε εκείνους, αυτού του είδους τις λούμπες δεν είναι ικανός να τις διαπιστώσει έγκαιρα.
Βέβαια, δε λέω πως οι απλοί άνθρωποι δεν βγάζουν σωστά παιδιά, μην τρελαθούμε τώρα. Ένα μόνο ήθελα να μάθω. Τα ολόδροσα κρίνα, τα όμορφα νιάτα από 14 και πάνω που βλέπουμε στους δρόμους να τρεκλίζουν και να ζητιανεύουν λίγες δραχμές ζητώντας το θάνατο, από τί οικογένειες είναι; Πιστεύω βάζοντας το κεφάλι μου στον ντορβά, όχι από γκέι.
Πριν τελειώσει η επίσκεψη του γιατρού μού κάνει την τελευταία ερώτηση και την πιο σπουδαία που βγάζει το συμπέρασμα για τον ψυχισμό μου. «Αγαπάς τις γυναίκες αγόρι μου; Νιώθεις ωραία να είσαι μαζί τους ή τις απεχθάνεσαι;» Ατάκα απαντώ με ειλικρίνεια, και σεβασμό στη λέξη γυναίκα. «Όχι μόνο τις θέλω, αλλά τις λατρεύω, τους άντρες τους γουστάρω, τις γυναίκες τις αγαπάω, όλες οι φίλες μου είναι γυναίκες. Μην ξεχνάτε γιατρέ, γυναίκα ήταν και αυτή που μας έφερε στον κόσμο. Η πιο γλυκιά λέξη του κόσμου. Όπως μέσα σε κόκκους άμμου ξεχωρίζει ένας κόκκος χρυσάφι, έτσι και στις άπειρες λέξεις ξεχωρίζει η λέξη μάνα, γένους θηλυκού είναι και αυτή όπως επίσης και η λέξη αγάπη».
Τότε ο γιατρός γυρίζοντας στον κύριο εφοπλιστή, που έκανε τα πάντα να μου κάνει την αλλαγή φύλου, του λέει: «το ακούσατε κύριε! Το παιδί αυτό θέλει ψυχική υποστήριξη μόνο. Ένας καλός ψυχολόγος και θα γίνει το πρέπον παλικάρι, όχι αλλαγή φύλου. Εάν τον αγαπάς, βοήθησε τον. Χαίρετε, τελειώσαμε».
Η ατμόσφαιρα στον γυρισμό δεν ήταν πια ανάλαφρη, όπως ήταν όταν ξεκινήσαμε για το γιατρό.
Μετά από αρκετή ώρα σιωπής τον ρώτησα «εάν είχες ένα γιο και τον λάτρευες θα συμφωνούσες για την αλλαγή φύλου του;» Με περίσσιο εγωισμό μου απαντά: «Εγώ βγάζω παιδιά αρχιδάτα όπως είμαι και εγώ». Πικαρισμένος και αηδιασμένος με τον κύριο μαλάκα του απαντώ: Άρα, αρχίδια παιδιά θα έχεις, χρυσό μου. Αυτό ήταν και το τέλος μας. Επιτακτικά του λέω: «σταμάτα τώρα εδώ, εμείς τελειώσαμε». Με δυσκολία σταματά λέγοντας μου «το καλό σου ήθελα μωρό μου. Τέτοια κορμάρα γιατί να πάει χαμένη; Και θα σε είχα κυρία δίπλα μου για πάντα». Θέλοντας να τον απομακρύνω περισσότερο, του λέω τις τελευταίες σκληρές λέξεις: «Και μένα ο πατέρας ήταν πιο αρχιδάτος από σένα και χωρίς ιδιαιτερότητες σαν τις δικές σου, το αποτέλεσμα ήταν να κάνει γιο γκέι». Κατεβαίνοντας κλείνω την πόρτα του αυτοκινήτου και χάνομαι στα πολύχρωμα φώτα της πόλης.