Αγαπημένε μου Mister Bob,
ήταν απόψε μια ωραία βραδυά, που χωρίς να περιμένω συνάντησα φίλους και πέρασα καλά.
Μου έκανε εντύπωση ότι παρατήρησα ότι μας προβληματίζουν σχεδόν τα ίδια πράγματα με τους φίλους μου και μας επηρεάζουν το ίδιο, αν και ζούμε χωριστά και έχουμε καιρό να τα πούμε. Κρυφά εντυπωσιάστηκα , όταν συνειδητοποίησα ότι πάνω κάτω μέσα μας, έχουμε τις ίδιες σκέψεις και αναλογικά πηγαίνει η όρεξή μας και η διάθεσή μας.
Τι είναι αυτό που καθορίζει τελικά συλλογικά τη σκέψη μας, τη διάθεσή μας για δημιουργία, το μέλλον μας?
Μήπως τα μεγάλα γεγονότα? Σίγουρα όλοι είμαστε επηρεασμένοι από το ξεφούσκωμα του υπεραισιόδοξου "χάπυ έντ" της μετα-ολυμπιακής εποχής. Όπως και σίγουρα όλους μας επηρεάζει, το ότι "ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι", κάηκε η ομορφιά και η φρεσκάδα της χώρας μας και δεν πρόκειται να μας καταδείξει ποτέ κανένας , το γιατί ή ποιός φταίει τέλος πάντων, αλλά και ίσως, ούτε το ποιός αποφάσισε ότι δεν πρέπει να ξέρουμε.
Μήπως το μέλλον μας καθορίζουν οι παχουλούτσικοι "κυριούληδες" που έχουν αποκτήσει-κατακτήσει-κληρονομήσει τα "μέσα και τα έξω", μαζί και οι λίγες γυναίκες που απέκτησαν εξουσίες και με νύχια και με δόντια προσπαθούν να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη (και εν τω μεταξύ ξέχασαν να είναι γυναίκες)?
Η μήπως τελικά, το μέλλον μας καθορίζει η περιβόητη μαντάμ Λίτσα Πατέρα?
Κι όμως από όλα τα παραπάνω, σου εξομολογούμαι ότι τελικά προτιμώ να καθορίζει το μέλλον μου η μαντάμ Λίτσα, κι ας μη τη συμπαθώ καθόλου κατά τ' άλλα.
τον Αύγουστο του 1994, - περιοδικό 01
Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008
σκέψη χειμερινού μεταμεσονυκτίου
4 σχόλια:
Εσύ όπως καί οι περισσότεροι θα προτιμόύσαμε να καθορίζεται το μέλλον μας απο την madame Λίτσα,έστω καί απο κάποια αντίστοιχη συναδελφό της αλλά δυστυχώς δέν είναι έτσι καί το ξέρουμε.Όχι τίποτε άλλο θα μας έβγαζε καί απο πολλούς προβληματισμούς αφού ολα θα τα ρίχναμε στα άστρα καί τα παιχνίδια της μοίρας.Αλλά τώρα ας γυρίσουμε στην πραγματικότητα καί να χωνέψουμε ότι αυτοί που αποφασίζουνε για εμάς είναι αυτοί οι χοντροί κυριούληδες(ο Θεός να τους κάνει)καί κάποιες λιγοστές γυναίκες(sorry υποβαθμίζω τις γυναίκες αλλά δέν βρίσκω άλλον όρο)που αναλόγως τα "παιχνιδάκια" που θα κάνουνε στον εκάστοτε κυριούλη,έχουν καί την αντίστοιχη δύναμη.Αυτά για αρχή...Την καλημέρα μου
Τι είναι αυτό που καθορίζει τελικά τη σκέψη μας, τη διάθεσή μας για δημιουργία, το μέλλον μας?
απο την μια η αναγκη μας για επιβιωση και για αυτοβελτιωση απο την αλλη υπαρχουν και καποιοι σαν και εμενα που ζουν με βαση την καλη διαθεση το χιουμορ και οπου σκατα βγαλει βρε αδελφε ...
σημ... εμαι τζαζ ξερω ... παρακαλω τα χαπια μου αμεσα με περιστερι
Στοχος ειναι τα λεφτα, το λεει και η Τζουλια (η Αλεξανδρατου)
Η ο ερωτας.
Αυτα οριζουν τα παντα απο αρχαιοτατων χρονων.
@ Άκης @ skouliki @ x-oyranoy
Αρκετές μέρες μετά από αυτό το ποστ, γυρίζω εδώ να το ξαναδιαβάσω και να δω τι μου βγήκε εκείνη τη νύχτα.
Το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου που δεν απάντησα στα σχόλιά σας.
Οι μέρες πέρασαν και βρεθήκαμε σε άλλα ποστ και φυσιολογικά το έχετε ξεχάσει αυτό.
Μέσα σε όλα που λέμε και γελάμε, σε μια γωνιά βρίσκεται μία σκέψη που νιώθεις να είναι σημείο αναφοράς, ένα όχημα που τρυπάει το χρόνο.
Να σας ευχαριστήσω που εδώ συμμετείχατε στον εσωτερικό μου μονόλογο.
Δημοσίευση σχολίου